تعداد صفحه : 31
فصل اول اهميت آب و فاضلاب توسعه‌ي شهرنشيني از مقتضيات تمدن امروزي بشري است. لازمه‌ي شهرنشيني و رفاه عمومي، برخورداري از خدمات‌دهي‌هاي زيربنايي به ويژه خدمت‌دهي تامين آب و دفع بهداشتي فاضلاب است كه مسئوليت ارايه‌ي آن در شهر از 12 سال گذشته به عهده‌ي شركت‌هاي آب و فاضلاب نهاده شده است. در حال حاضر حدود 69 درصد از جمعيت كل كشور اعم از شهري و روستاهاي حاشيه‌ي شهرها (با جمعيت بيش از 5/45ميليون نفر) از خدمت‌دهي‌هاي شركت‌هاي آب و فاضلاب شهري و 23درصد از جمعيت كل كشور (معادل 16 ميليون نفر) به طور مستقيم و بقيه (8 درصد، معادل 5 ميليون نفر) به طور غيرمستقيم از خدمت‌دهي‌هاي شركت‌هاي آب و فاضلاب روستايي بهره‌مند مي‌باشند. اين نسبت به طور دايم رو به افزايش است. در پايان سال 1381، بيش از 7/97درصد از جمعيت شهري همچنين حدود 60% از جمعيت روستايي كشور از خدمت‌دهي‌هاي آب شرب و بهداشتي برخوردار بوده‌اند. در حالي كه در بخش فاضلاب، جمعيت تحت پوشش جمع‌آوري فاضلاب شهري به رقمي بالغ بر 20 درصد و در سطح روستاها كمتر از 5/0 درصد رسيد. تامين آب و دفع بهداشتي فاضلاب مراكز جمعيتي و سكونت‌گاهي، از جمله شاخص‌هاي اصلي توسعه‌ي پايدار بر اساس اصول و معيارهاي پذيرفته شده‌ي جهاني است. رشد و توسعه‌ي بخش آب و فاضلاب منجر به ارتقاي سطح بهداشت عمومي، رفاه مردم و در نهايت توسعه‌ي جوامع با رويكرد به عدالت اجتماعي و توسعه‌ي پايدار خواهد شد. خوشبختانه طي سال‌هاي اخير اقدام‌هاي گسترده‌اي در جهت ظرفيت‌سازي بخش آب و فاضلاب و توسعه‌ي نهادي اين بخش به انجام رسيده و زمينه را براي فعاليت‌هاي آتي فراهم كرده است. اين در حالي است كه رشد سريع جمعيت شهرها و گسترش و ازدياد كانون‌هاي جمعيتي شهري، كيفيت و كميت منابع تامين كننده‌ي آب شرب و بهداشتي را در معرض مخاطره و ناپيداري قرار داده است. نكته‌ي مهم اينكه منابع عموماً محلي بوده و شبكه‌هاي آبرساني هر شهر و منطقه به طور مستقيم