تعداد صفحه : 47
ابتذال فراگير درد اين نسل را بايد درك كرد راه درمان اساسي اين است كه اول ما درد اين نسل را بشناسيم‏‌‏ ، درد عقلي و فكري، دردي كه نشانه بيداري است يعني آن چيزي را كه احساس مي كند و نسل گذشته احساس نمي كرد. مولوي مي گويد:‌ در گذشته درها بروي مردم بسته بود، درها كه بسته بود سهل است، پنجره ها هم بسته بود، كسي از بيرون خبر نداشت، در شهر خود كه بود از شهر ديگر خبر نداشت، در مملكت خود كه بود از مملكت ديگر خبر نداشت، امروز اين درها و پنجره ها باز شده، دنيا را مي بيند كه رو به پيشرفت است، علوم مختلف دنيا را مي بيند، قدرتهاي سياسي و نظامي دنيا را مي بيند و دموكراسي هاي دنيا را مي بيند، برابريها را مي بيند، حركت ها را مي بيند، قيام ها و انقلاب ها را مي بيند، جوان است احساسش عالي است و حق هم دارد، مي گويد ما چرا بايد عقب مانده تر باشيم به قول شاعر:‌ سخن درست بگويم نمي توانم ديد كه مي خورند حريفان و من نظاره كنم. دنيا اين طور چهار اسبه بطرف استقلال سياسي و اقتصادي و اجتماعي و عزت و شوكت و حرمت و آزادي مي رود و ما همچنان نظاره گري خواب آلوده باشيم، يا از دور تماشا كنيم و خميازه بكشيم؟نسل قديم اين چيزها را نمي فهميدند و درك نمي كردند نسل جديد حق دارد بپرسد چرا ژاپن بت پرست و ايران مسلمان كه در يكسال و در يك زمان بفكر افتادند كه تمدن و صنعت جديد را اقتباس كنند ولي ژاپن رسيد به آنجا كه با خود غرب رقابت مي كند و ايران دراين حد است كه مي بينيم؟! ما وليلي همسفر بوديم اندر راه عشق‏‌، او به مطلبها رسيد وما هنوز آواره ايم آيا نسل جديد حق دارد اين سئوال را بكند يا نه؟ نسل قديم سنگيني بار تسلط هاي