تعداد صفحه : 11
اغلب سازه ها در صنعت از قطعات مختلف ( ريختگي، آهنگري شده، نوردي و ....)تشکيل شده اند که با روش هاي گوناگون به يکديگر متصل  مي شوند. روشهاي متفاوت اتصال قطعات به يکديگر را بر حسب نوع فرآيند و يا بنيان علمي آنهابه دسته هاي مختلفي به شرح زير طبقه بندي نموده اند: الف : روش هاي مکانيکي ( پيچ، پرچ، پين، کشو، خار و ...)  ب: روش هاي مکانيکي متالوژيکي (جوشکاري، لحيم کاري و ....) ج : روش هاي شيميايي ( چسب هاي معدني وآلي ) د : و يا رده بندي بر اساس نوع اتصال روش هاي اتصال موقت (پيچ و مهره ،پين ، خار و ....) روش هاي اتصال نيمه موقت (پرچ، احتمالا لحيم کاري نرم و بعضي چسب ها رو شهاي اتصال دائم ( فر آيندهاي جوشکاري و لحيم کاري سخت و اغلب چسب ها ) جوشکاري عبارت است از اتصال دو قطعه فلزي يا غير فلزي به يکديگر در اثر عوامل خارجي مثل حرارت و فشار که امروزه به صورت يک علم پيشرفته و موثر در خدمت صنايع در آمده در روزگار پيشين يک هنر به حساب  مي آمد تاريخ نويسان نخستين روش هاي اتصال را در شرق به چيني ها و در غرب به رومي ها باستان نسبت مي دهند . چيني ها در سه هزار سال پيش از ميلاد دانش اتصال برخي فلزات  وغير فلزات را آموخته بودند و رومي ها از لحيم هاي بهره مي بردند که امروزه با اندک تغييري در صنايع جديد به کار مي رود . مصريان ، فنيقي ها ، ايرانيان و پيشيان قوم آزنتک در مرکز به اصول و موازين اتصالات و به خصوص جوشکاري پي برده اندبا اين حال شروع جوشکاري به صورت يک فن آوري از سال 1800 ميلادي رقم خود و سال 1885 دو نفر انگليسي به نامهاي بناردز (benarodos) و اولزوسکي (olszewski) جوشکاري قوس الکتريکي را اختراع کردند. در سال 1890 ميلادي براي اولين بار از ميله فولادي به عنوان