تعداد صفحه : 5
چاکر وگهرام درادبیات حماسی بلوچ       نظام اجتماعي مردم بلوچ در قديم ؛مانند ديگر جامعه هاي ابتدايي؛بر رابطه ي همخوني استوار بود . گروههاي خويشاوند در غم و شادي ،بيم و اميد و علاقه و تعهد با هم شريك بودند . قدرت؛قانون روز بود و نظام قبيله اي كاربرد قدرت را توجيه مي كرد. روزگار براي مردم ضعيف و بي ياور دشوار بود.آنها ناچار بودند درصد جلب توجه زورمداران باشند تا بتوانند درآن جامعه باقي بمانند. هر قبيله تحت رهبري رئيسي بود كه قدرت او ناشي از اصالت خانوادگي ؛ جرأت و جسارت و ساير خصلت هاي پسنديده ي آن روز گار بود . وفاداري بي چون وچرا نسبت به منا فع قبيله مهم تر ين اين ويژگي ها به شمار مي رفت .وابستگي به طايفه حتي از پيوند زناشويي نيز استوار تر بود . خصلت ها ي پسنديدة مرد كامل بلوچ عبارت بود ازمهمان نوازي ،پنا هنده پذيري ،شجاعت ، جنگاوري و پايبندي به مبارزات قبيله اي .    يكي از شعراي بلوچ كه خود جنگاوري دلاور بوده اين گونه سروده است . برج باروي بلوچ كوه است                             kohant balõčâni kalât كه براي او از كوشك ها و باد گير ها بهتر است ač bân o bâdgirân gehant                  همسايه او ستيغ بلند كوه                             borzēn hašing hamsâhegant  انبار او بلندي هاي يي گذرگاه                   hambâreš bērâhēn garant  آب او از چشمه هاي روان       âpeš behōkēn čašmawant                   ظرف او از برگ نخل با دبزني وحشي       kōdiyeš piši  kondawant                                       بستر او قطعه اي از زمين                       bōpeš dgâri tahtawant      فرزند ما پيكان برگزيده است     may bačč gečēni gōndalant                 داماد ما خنجر نوك تيز                           zâmât šellēn hanjarant    پسر ما سپر مقاوم چون كوه                 may brât talârēn esparant    و پدر نامدار ما شمشير پهن may ârip mazan tappēn lorant                مرداني كه در پي انتقام هستندâ mard ke hōnân –a gerent           خوابگاهشان برفراز كوه ها است           wâbeš talârâni sarant        در چنين جامعه اي ،به غارت و شرارت هم تا